ΤΟ ΒΗΜΑ - Aυταπάτες - γνώμες - Γνώμες αναγνωστών

ΤΟ ΒΗΜΑ - Aυταπάτες - γνώμες - Γνώμες αναγνωστών

που να εισαι?

Εδω η νυχτα ειναι παγωμενη.Ο αερας περνα τα τζαμια και ολα αλλαζουν...Αραγε εκει που εισαι να ειναι ζεστα?Και αν δεν ειναι ζεστα μηπως φτανει η αγαπη για να ζεστανει τη καρδια σου-αν φυσικα εισαι με ανθρωπους που σε αγαπουν και οχι μονος.Αν παλι εισαι μονος μη νιωθεις κι αν δεν εισαι μη γινεσαι.Εγω πιστευω οτι εισαι καλυτερα εκει που εισαι.Δεν υπαρχει τιποτα ψευτικο τιποτα κακο .Ολα τα φτιαχνεις εσυ οπως θελεις με το μυαλο σου και τη καρδια σου-τα κανεις ιστοριες επειτα αναμνησεις και τελος ονειρα.Τα στελνεις μετα σε αυτους που αγαπας σαν ασπρα περιστερια οταν εισαι χαρουμενος και σαν βροχη οταν δακρυζεις.Τιποτα δεν ειναι πιο ομορφο απο ενα τετοιο κοσμο.Μακαρι παντα να ειναι ετσι για σενα κι ας μην ανταμωσουμε ποτε...

η αγκαλια

Παπου παπου!Ειπε ο μικρος και επεσε στην αγκαλια του τρεχοντας σαν να ειχε χρονια να τον δει.Πως περιμενε παντα αυτες τις μερες-οπως τα μικρα παιδια περιμενουν τις γιορτες για να παρουν δωρα.Αυτες οι δυο μερες τις εβδομαδας που κρατουσε τον εγγονο του,αυτες οι 48 ωρες που περνουσαν σαν αερας ηταν οι μοναδικες που ενιωθε οτι ζουσε.Ενιωθε σημαντικος-οτι ολος του ο ευατος ηταν ετοιμος να παρει και να δωσει οση περισσοτερη αγαπη χωρουσε η καρδια του.Οσο για τις υπολοιπες μερες;Ενιωθε πως δεν ειχε τιποτα να περιμενει.Πως η καθε ωρα και η καθε μερα ηταν απελπιστικα ιδια με την προηγουμενη την επομενη την μεθεπομενη.Πως η ερημια που αγκαλιαζε το δωματιο τον αγκαλιαζε κι αυτον-τον διαπερνουσε τον κατεκλυζε και τελικα τον συντροφευε.Μια μερα ο μικρος -που ειχε πια γινει 12 χρονων-του ειπε οτι αυτη ηταν η τελευταια εβδομαδα που θα περνουσαν μαζι.Δε θελησε να ακουσει το λογο-επαγγελματικα του πατερα του σε μια αλλη πολη-και ουτε χρειαστηκε.Πηρε τον εγγονο του απο το χερι τον πηγε εξω στο κηπο και του ειπε-Θα παρεις αυτο το σπορο της γαρδενιας θα τον φυτεψεις εκει που θα εισαι σε μια γλαστρα και καθε μερα θα κοβεις κι ενα λουλουδι.Οταν θα το κρατας στα χερια σου θα ειναι σαν να ειμαστε μαζι.Το παιδι απορησε αλλα δεχτηκε βλεποντας οτι σε καθε γωνια του κηπου υπηρχε αυτο το θαυμασιο λουλουδι με το τοσο υπεροχο αρωμα.Τα χρονια περασαν γρηγορα και απελπιστικα αλλα για τον παπου φανηκαν αιωνες.Τη μερα που τον πηγαιναν στο νοσοκομειο ζητουσε τον εγγονο του σε ολη τη διαδρομη.Οταν πια τον ειδε τον αγκαλιαζε ως συνηθως τον φιλησε και του ζητησε μια γαρδενια απο αυτες που ειχε φυτεψει.Το παιδι τον φιλησε πηρε το χερι του και του εδωσε μια κατασπρη γαρδενια λεγοντας -σε ευχαριστω.Υστερα ο παπους εκλεισε τα γαρδενια στα χερια του και εκλεισε τα ματια του.Καθε μερα γυρω απο τον ταφο ανθιζε και μια καινουργια και το αρωμα της εφτανε παντου αγκαλιαζοντας ολο το χωρο.

η μαγεια του καφε

Ηταν παντα η μυρωδια του καφε που σε οδηγουσε σε αυτο το σπιτι.Απο οποιο σημειο του δρομου κι αν περνουσες παντα στεκοσουν στο σπιτι με τα πρασινα παραθυρα για αυτη τη μυρωδια.Αν δε ηταν στην αυλη η κυρια Στελλα παντα σε προσκαλουσε μεσα για ενα καφεδακι.Ο καφες ομως ηταν σαν ιεροτελεστια-στο μπρικι σε φωτια που ισα ισα εκαιγε εβαζε το καφε και την ελαχιστη ζαχαρη και αμεσως η μυρωδια του φρεσκοκομμενου καφε σε κατεκλυζε .Επειτα τον σερβιρε κατευθειαν απο το μπρικι στο καλο πορσελανινο φλιτζανακι με τα ροζ τριανταφυλλα και το απαραιτητο φρεσκο και τραγανο κουλουρακι του λαδιου.Μεχρι να τελειωσει ο καφες ειχε σερβιριστει και δροσερο νερο και ενα λουκουμακι βανιλια που τα εστελνε καθε εβδομαδα ο γαμπρος της απο τη Συρο-ειδικη παραγγελια.Στο τελος του καφε ειχες πια μαθει ολα της τα μυστικα.Ειχες γινει ενα με τις αναμνησεις της απο τον πολεμο -που εχασε τον αντρα της- μεχρι τη πρωτη φορα που αντικρισε το εγγονι της και τον καημο της που τα παιδια της ηταν τοσο μακρια.Οταν χαιρετουσες να φυγεις ενιωθες ακομα το αρωμα του καφε και του γιασεμιου επανω στα ρουχα της την ωρα που σε αγκαλιαζε....

καλοκαιρινες αναμνησεις

Το καλοκαιρι παντα οι διακοπες ηταν οικογενειακες.Εμπαινες σε ενα αμαξι φορτωμενο με το μισο σπιτι απο πραγματα-μονο το πορτατιφ ελειπε-μαζι με τους γονεις και τα αδερφια σου.Στριμωγμενοι ολοι με το ραδιοφωνο να παιζει ποτε τσιτσανη και ποτε καζαντζιδη φτανατε στο Πειραια για να παρετε το καραβι για Κρητη.Εκει ξεκινουσε αλλη ταλαιπωρια.Επρεπε να κατεβουν ολοι, να παρεις την τσαντα με τα νερα τα αναψυκτικα τους καφεδες τα περιοδικα τα πατατακια και τις σοκολατες,να περιμενεις στην ουρα για τον ελεγχο των εισητηριων και υστερα απο μια ωρα θα συναντουσες τον μπαμπα στο σαλονι που ελειπε γιατι παρκαρε το αμαξι.Υστερα αφου περιμενες αλλο τοσο για να πας στη καμπινα επρεπε να ξεφορτωσεις και διαλεξεις σε ποιο κρεβατι θα κοιμηθεις-μυστηριωδως ο αδερφος σου παντα προλαβαινε τη πανω αριστερα κουκετα.Αφου ειχε πια νυχτωσει και το καραβι σαλπαριζε πηγαινατε για φαγητο-παντα τρωγατε ή μακαρονια με κιμα ή μοσχαρι(τιποτα αλλο δεν αξιζε κατα τους γονεις σου)Μετα απο ενα 8ωρο νυχτερινο ταξιδι και αφου ειχες κοιμηθει με το ζορι 3 ωρες φτανατε στο ηρακλειο.Εκει επρεπε να περιμενεις μια ωρα μεσα στο κρυο να φερει ο μπαμπας το αυτοκινητο ,να μπειτε γρηγορα μεσα,να στριμωχτειτε και να ξεκινησετε για το χωριο.Οταν πια εφτανες ηταν μεσημερι αλλα σε περιμεναν η γιαγια και ο παπους οπως και το ζεστο φαγητο και το παγωμενο νερο στο τραπεζι.Υστερα για ενα μηνα ολα κυλουσαν ομορφα.Ξυπνουσατε το πρωι ,τρωγατε,πηγαινατε στη θαλασσα το μεσημερι και γυρνουσατε το απογευμα.Αν δεν τρωγατε κατι στη παραλια με αλλες οικογενειες παντα υπηρχε κατι στο σπιτι καλυτερο(και σιγουρα πιο νοστιμο).Το απογευμα που κοιμοντουσαν ολοι εσυ εκανες βολτα στο χωριο με τους φιλους σου ή επαιζες στο παρκο και παντα αγοραζες κατι με το χαρτζηλικι απο τη γιαγια σου.Πιο αργα εκανες βολτα στο λιμανι με τη μαμα τη γιαγια και τις αδερφες σου και ετρωγες ή πασατεμπο ή στραγαλια ή ζεστα καλαμποκια.Μονο την Κυριακη ξυπνουσες νωριτερα για να πας στην εκκλησια και ειδικα της Παναγιας ανημερα μαζευοταν ολο το σοι το μεσημερι στο σπιτι για να φανε κρεας μετα απο 15 μερες αποχης(μονο απο το κρεας φυσικα).Ετσι περνουσε ο εναμησι μηνας και ηταν παντα δυσκολο να τους αποχαιρετισεις ολους για να ξαναγυρισεις στη πολυβουη πολη.Αυτα ομως συνεβαιναν καποτε γιατι τωρα με το ζορι κλεβεις 2 μερες να πας στη κοντινη θαλασσα,στο χωριο δεν υπαρχει κανεις να σε περιμενει αλλα με ενα μαγικο τροπο μια φορα βρισκεστε παλι ολοι μαζι το ηλιοβασιλεμα στη παραλια να τρωτε και να πινετε φαγητο που θα μπορουσε να ηταν σπιτικο.Οι αναμνησεις αυτες αλλωστε παντα θα ζουν στο μυαλο σου και καθε καλοκαιρι θα δημιουργεις και μια καινουργια εικονα ως αναμνηση.

μυθος η ισοτητα;

Καο μετα μας κατηγορουν οι αντρες οτι αργουμε να ετοιμαστουμε..Οταν αυτοι αφου ξυπνησουν μετα τον πρωινο ή το μεσημεριανο υπνο θελουν ενα τεταρτο να πιουν τον καφε τους ,εικοσι λεπτα να καπνισουν τα τσιγαρα τους-αν ειναι στριφτο παμε στο 40λεπτο-ενα τεταρτο να μιλησουν με τον κολλητο για να κανονισουν σε ποια μερια της καφετεριας θα ειναι καλυτερα -οπτικα περισσοτερο-και τελος 10 λεπτα για να παρουν το σοι να το ενημερωσουν για την ηρωικη εξοδο μετα συζυγου και τεκνων...Εμεις απο την αλλη σε 5 λεπτα εχουμε βαφτει εχουμε βρει φορεμα -παπουτσια-τσαντα στα αλλα 10 εχουμε ετοιμασει το παιδι και στα υπολοιπα 10 περιμενουμε υπομονετικα τον κομη να βρει πιο πουκαμισο ταιριαζει με τη διαθεση του σημερα(αφου οι μπλουζες δεν πανε με τη ζωνη την καινουργια τη φιδισια+την μπυροκοιλια που εχει σχηματιστει απο τις βραδιες με φιλους και πρεπει οπωσδηποτε να καλυφθει).Ενα αλλο παραδειγμα ειναι οταν εχουμε ετοιμασει απο το προηγουμενο βραδυ τη βαλιτσα με ολα οσα απαιτουνται ανεξαιρετως περναμε τα 20 λεπτα πριν ταξιδεψουμε να παιζουμε το κουιζ γνωσεων -τα ξυριστικα τα πηρες;Ναι ,φορτιστη πηρες;ναι,τα εσωρουχα μου τις καλτσες τα παπουτσια τα μαυρα τα αθλητικα;ναι σε ολα+απεριοριστη υπομονη για να μη του πεταξεις τιποτα στα μουτρα....Μαλλον η ισοτητα ειναι μυθος για να μην αναλυσω και τους δικους μας λογους αργοποριας!

Η πολη ξυπναει

Ο ηλιος συνηθως ανατελλει στις 6 παρα τεταρτο το πρωι.Ειναι μαγευτικο να βλεπεις την ανατολη-σαν ενα αορατο χερι να ζωγραφιζει με το πινελο του το μπλε πανω στο μαυρο .Επειτα ξυπνας ειτε απο τον ηλιο που μπαινει στις γριλιες ειτε απο τα κοκορια ειτε απο αυτη την υγρασια που σου τρυπαει τα κοκαλα.Ξερεις οτι μαζι με σενα ξυπνουν και αλλοι-τα αυτοκινητα που περνουν, τα βηματα των περαστικων που πανε ή επιστρεφουν απο τη δουλεια, η καμπανα της εκκλησιας τις κυριακες -ειναι αυτα που ακους και βλεπεις αυτες τις ωρες.Νιωθεις ετσι μια σιγουρια και μια πληροτητα και για να το απολαυσεις ολο αυτο ειτε σηκωνεσαι και ξεκινας τη μερα σου ή κοιμασαι ξανα αγκαλια με τον συντροφο σου.Αν παλι δεν εχεις συντροφο κοιμασαι αγκαλια με τα ονειρα σου.Βεβαια το βιαιο ειναι να μην ακουσεις τιποτα απο ολα αυτα να πεταχτεις επανω απο ενα θορυβωδες ξυπνητηρι και να τρεξεις πανικοβλητος να ετοιμαστεις για να μην αργησεις.Η ακομα χειροτερο να περασεις αυτη την ωρα της ημερας πηγμενος στην κινηση με μια εκνευριστικη μουσικη απο το ραδιο του αυτοκινητου ή του λεωφορειου .Τιποτα σε αυτη τη ζωη δεν ειναι ιδανικο-μονο ο κοσμος που πλαθεις με το μυαλο σου ή ο κοσμος που υπαρχει στις αναμνησεις σου.Ποσο ομως αξιζει να ονειρευομαστε;Εχει ακουστει οτι τη στιγμη που ζουμε το ονειρο υποσυνειδητα επιστρεφουμε στο παρελθον ή προχωραμε στο μελλον.Αρα αξιζει το καθε ονειρο γιατι μας δινει λογους να ζουμε την πραγματικοτητα...